Dit jaar hebben we maar liefst 8 jubilarissen!!

• Freek Sprong 75 jaar lid;
• Theo Steenland 50 jaar lid;
• Rob de Bruijn 50 jaar lid;
• Sjanie de Groot 40 jaar lid;
• Tom Kroon 25 jaar lid;
• Léon de Bruijn 25 jaar lid;
• Dennis Beumken 25 jaar lid;
• Gerrie Asmus 25 jaar lid.

Ondanks dat er geen nieuwjaarsreceptie is, willen we toch onze jubilarissen in het zonnetje zetten.Daarom deze keer geen toespraak van de voorzitter, maar wél de geschreven teksten van onze redactie en de uitgezochte foto's uit het archief.  

Freek Sprong - 75 jaar lid

Een maand na de oprichting werd Freek lid. Als jochie van 12 mocht hij niet in de kroeg komen van Jan-Willem de Bruijn, anders had hij natuurlijk ook 12 december 1945 aanwezig geweest op de buurt.

Het levensverhaal van Freek is onderhand genoegzaam bekend. Hij begon in de junioren, op ons eerste veld aan de Voordijk. Zoals we hebben kunnen lezen in de laatst verschenen jubileumgids en ook in het AD Rivierenland stond Freek in de picture.

Terecht, want hij is 75 jaar lid van de club en altijd een zeer betrokken lid geweest. Ruim twintig jaar als voetballer, hardwerkende vrijwilliger, leider van diverse elftallen, lid van de contactcommissie, eventjes bestuurslid en noem maar op.

Hij werd benoemd tot lid van verdienste en ook erelid. Hij kreeg een zilveren speld van de KNVB en zelfs een lintje van de toenmalige koningin Beatrix. Vol trots hangen die relikwieën in zijn appartementje in de Piazza flat. De jaren gaan tellen, Freek is niet meer zo vaak op Scalune te vinden. Maar als het weer het toelaat, zien we hem nog wel langs de lijn om te kijken naar zijn blauwwitten.

Theo Steenland - 50 jaar lid

Theo trouwde een Schelluinse en niet zomaar eentje; Fina de Bruijn. Haar vader Jan was één van de oprichters van de club en dus had verdediger Steenland geen keus. In Schelluinen wonen en voetballen bij ons. Theo leerde het voetballen in Woerden en omgeving. Een keiharde back, die nergens bang voor was. Theo trok zijn been never nooit terug, dat leverde weleens een zeer scheenbeen of kuit danwel knie op. Maar Theo ging door. Hij schopte het letterlijk tot het eerste elftal en stond zijn mannetje. Lekker hoor voor spelers als Jan de Bruijn, Wil Terlouw of Arie Dubbeldam om zo’n slot op de deur te hebben.

Op latere leeftijd bouwde hij af in lagere teams, maar werd ook grensrechter bij onder andere het eerste elftal. Hij wist het beter dan de scheidsrechter en dan kon natuurlijk niet. Theo kocht zelf een fluitje en blies op hoog niveau zijn wedstrijdjes. Op zijn eigenwijze…

De verfkwast was nog een grotere hobby en Theo hing de gele kaarten aan de wilgen. Hij ging in zijn vrije tijd klusjes doen. Maar op zaterdagmiddag was hij vaste supporter van zijn zonen Marcel en John, die in het eerste speelden. In het begin van deze eeuw was het helemaal feest, toen ook zijn schoonzoon Kees van Baalen lid werd. Oer-SVW-er Kees leidde onze achterhoede, tot tevredenheid van Theo. We zien Theo minder en minder op de club, maar dat heeft ook te maken met zijn kleinkinderen die bij SVW voetballen en bij GKV korfballen.

Rob de Bruijn - 50 jaar lid

Het blauw en wit is er met de paplepel ingegoten. Zijn vader Wout, broer Mary en ook ome Mary waren lid van vv Schelluinen. Ze woonden aan de Parallelweg en voor hen was het maar een wipje naar de Sportlaan. Zeker voor ‘kleine’ Rob.

In de jeugd speelde hij met Dik de Klerk, Arie Blom, Ton Peele en Arie den Toom. Rob was een goede, vooral stevige verdediger. Veelal in het tweede elftal, maar ook regelmatig in het eerste. Hij werd ondernemer en hij stopte, ook vanwege lichamelijke ongemakken zoals een knie en onwillige rug met voetballen.

Als we bouwadvies nodig hadden, konden we altijd een beroep op de kennis van Rob doen. Van der Pijl Bouw leverde zo nu en dan materiaal en soms ook mankracht. Bij de bouw van de tweede kantine zat Rob in de bouwcommissie, met mannen als Jaap vd Heiden, Gert Sprong, Joop Peverelli, Job Peele en Freek Sprong. Een gouden, maar vooral stille kracht.

Fijn dat hij nog altijd lid is van de Schelluinse voetbalfamilie. Leden waarop we altijd kunnen rekenen.

Sjanie de Groot - 40 jaar lid

En ook bij Sjaan is het vv Schelluinen er met de paplepel ingegoten. Vader Kees was een vooraanstaand lid van onze vereniging. Als timmerman, maar ook als barman. Aan de eettafel ging het altijd over Schelluinen. Helaas was er in de jonge jaren van Sjanie geen damesteam, anders had ze al veel langer lid geweest. Toen Sjanie 20 werd, gingen de meiden ook voetballen. En natuurlijk werd Sjanie ook lid.

We moeten eerlijk zijn, echt bijster goed voetballen kon ze niet. Maar onverschrokken werkte ze hard. Niet alleen op het veld, maar ook in de kantine. Ze hielp haar vader, maar leverde ook andere handjes als we die tekort kwamen.

Nog altijd, want elke zaterdag (als Corona het toelaat) is Sjanie te vinden op de voetbal. Kritisch, maar altijd positief meedenkend met haar vv Schelluinen. Dat we nog van Sjanie en zij van onze vereniging mag genieten.

Tom Kroon - 25 jaar lid

De jonge generatie dient zich aan. Tom startte zijn voetballoopbaan als jochie in de pupillen. Wie niet? Met Dennis Beumken, Frank van den Heuvel en Tijmen Staal trapte hij voor het eerst tegen een bal. Later werden de jongens samengevoegd met de lichting Emiel Duyzer en Tom Peverelli.

Tom stond al snel op doel, want hij had best wel talent onder de lat. Hij wilde ontzettend graag in het eerste elftal keepen, maar had betere en vooral ervaren doelmannen voor hem. En het is helemaal geen schande om de concurrentiestrijd te verliezen van Harry Elgersma, Ron Kersbergen en Marco Tukker.

Uiteindelijk koos hij voor Altena, dat belangstelling voor zijn keeperskunsten had. Tom raakte ongelukkig geblesseerd en keerde snel terug naar zijn roots, sportpark Scalune. Weer terug bij het tweede en via het derde, belandde hij uiteindelijke in het vierde. Studie, werk en gezin noopten hem om eventjes te stoppen. Maar Tom is back. Als goalie van het tweede team, staat Tom weer zijn mannetje. Hij slaat nog weleens een training over, maar als Tom dat niet zou doen….

Dennis Beumken - 25 jaar lid

Dennis werd als jochie natuurlijk lid van de voetbal.

In de C-jeugd heeft hij veel geleerd van zijn vrouwelijke trainer Linda den Toom, uit zijn eigen wijk Oost. Door zijn geboorte datum van eind september was hij soms de oudste en soms de jongste speler. In dat laatste geval speelde Dennis vaak met zijn vrienden, maar stond hij wel vaak reserve.

Maar als Dennis speelde dan was hij de heel veel scorende spits, meestal ook topscorer.

Fred de Boon zette hem als eerste speler achterin, vaak als laatste man. Met de bedoeling om Dennis minder bang en vooral niet te voorzichtig te laten zijn. Op dit moment staat Dennis ook in de achterhoede bij het 2^e, als linksback. Dat gaat hem goed af, want Dennis is een vaste waarde.

Overigens heeft Rob Colijn hem ooit bij de selectie van het eerste gehaald. Dennis was pas 17 jaar oud en debuteerde in een oefenwedstrijd van het destijds sterke eerste elftal. Op zijn 18^e zat Dennis reserve op de bank in de competitiewedstrijd tegen LRC uit. Helaas kwam het niet tot een invalbeurt, dat had een mooie verjaardagscadeautje kunnen zijn.

Dennis lijkt op zijn ome Adrie, waar hij ook veel mee speelde. Hij praatte erg veel, vooral tegen de scheidsrechter. Overigens is dat wel een stuk minder geworden. In het seizoen dat het 4^e ongeslagen kampioen werd en pas in de bekerfinale voor het eerst een wedstrijd verloor, vielen Dennis en Adrie in. Tegen de Zwerver thuis, het vierde was al lang en breed kampioen, scoorde zijn oom de gelijkmaker en Dennis niet veel later de winnende. Wat een feest bij de Beumpies was dat toen.

Zijn voetbalkwaliteiten brengt Dennis tegenwoordig ook over op onze jeugd. Samen met Nick van Driel en Melvin Scheffer traint hij de JO7 en dat bevalt zowel Dennis als de pupillen reuze goed.

Léon de Bruijn - 25 jaar lid

Mister Schelluinen. Hij begon in de jeugd, met zijn maatje Jacco van der Heiden. Maar de jongeman met de heerlijke linkerpoot kon zijn ei niet kwijt op Scalune. Hij wandelde door allerlei jeugdselecties, speelde met oudere jongens maar bleef de beste en leerde weinig.

In de junioren koos hij voor de betere jeugdopleiding bij Unitas. Leon legde hier de basis voor zijn latere carrière. Na een paar jaar kwam hij weer terug, het blauwwitte hart en zijn vrienden lokten. Toen pa Jan trainer werd bij Leerdam Sport, ging ook Leon op zondag voetballen. Met mannen als Teus Jakobs, Ben Verhoef en ook Hans Klein. Na een jaar meldde Leon zich weer op Scalune en dat hebben we geweten.

De jonge gouden generatie stond  te trappelen. Hans van Duuren kwam, John Steenland kwam terug. Jerome Ceton, Maup van Boxtel, Niek vd Berg, Harry Elgersma, Jacco van der Heiden, Mary de Kuyper en Teus de Groot waren er al.

We werden na 24 jaar weer kampioen, wat een feest. En er volgden vele feestjes. Onder Rob Colijn werd de ene na de andere periodetitel gewonnen. Het verveelde nooit, ook de promoties en kampioenschappen naar de 3^e, 2^e en 1^e klasse niet. Jarenlang speelden we op een mooi niveau. We genoten, Leon niet minder.

De generatie werd ouder en van lieverlee haakten veel spelers af. Leon de Bruijn niet. Op relatief late leeftijd acteerde hij nog in het eerste elftal. De laatste promotie, 8-0 winst op Smerdiek in Zevenbergen, was zijn laatste kunstje.

Leon is een druk baasje, zat in de ontspanningscommissie en in het bestuur. Nu is hij actief bij de jeugd. Zoon Levi en dochter Joelle begeleidt hij. Daarnaast is Leon de voetbaltechnische man bij de selectie. Aanspreekpunt voor trainers en spelers. Een clubman pur sang, hadden we er daar maar meer van…

Gerrie Asmus - 25 jaar lid

Werd als pupilletje lid, zijn eerste wedstrijd speelde Gerrie thuis tegen VVAC F1. Hij kreeg een ouderwetse convocatie-kaart, die onlangs nog op facebook #75jaarvvschelluinen stond. Om 09.10 uur in de kantine en dan 09.30 uur op het veld. Dat was nog eens een warming up. Pascal van der Wiel en Jan Dekker waren zijn voetbalmaatjes. Marco van den Heuvel was zijn eerste leider en Gerrie sloot gemakkelijk vriendschappen af, in de senioren volgden Yoeri Duyzer waar hij mee in de B en A-junioren speelde.

Een groots voetballer was hij niet, toch zat ie een keer dicht tegen de A-selectie aan. Helaas werd hij door trainer Ger Klop disciplinair geschorst. Zijn vriend Yoeri Duyzer besloot in de rust van een oefenwedstrijd tegen SVW voorafgaand aan het jaarlijkse trainingskamp eerder naar Groningen af te reizen. De mannen pakten, tot ergernis van Klop, een avondje extra stappen. Gerrie was achtervang voor eventuele blessures in de achterhoede, maar even niet. Hij werd op voorhand geschorst en daar ging zijn debuut in het eerste elftal in het hoge Noorden.

Gerrie werd wel een vaste kracht bij het tweede. Nu, op leeftijd-werk-gezin, traint hij minder en balt hij in het vierde elftal. Ook leuk.