Rien was een zeer goede voetballer in zijn jonge, maar ook latere jaren. Hij was zeker niet de snelste, maar zag het spelletje als geen ander. Jaren was hij de vaste strategische laatste man in het tweede elftal, dat toen in Rotterdam en omgeving voetbalde. Tegenstanders als RVVH 4, Zwart Wit ’28 4, Spijkenisse 3 en TSB 2 werden gek van zijn vaste trap en vooral van zijn altijd rake penalty’s.

Een zekerheidje.

Rien groeide op in een echte voetbalfamilie. Zijn vader Gerard en oom Tijm waren er vanaf de oprichting van onze club bij. Zijn neef Tijm, was een goede spits. Rien kon beter achterin uit de voeten.

Samen met vrienden als Huib Oudenaarde, Mary de Kuyper, Wim van der Steldt, Theo Sprong en vooral zijn boezemvriend Edwin Sprong begon Rien in de jeugd. Op het oude veld, met de houten doelpalen.

Eenmaal op het nieuwe veld en in de eerste echte kantine, was Rien ook vrijwilliger. Rien draaide kantinediensten en was leider van diverse jeugdelftalletjes. Succesvol, want samen met Edwin Sprong behaalde hij ook verschillende kampioenschappen. Wie kan zeggen dat je de leider bent geweest van Jacco van der Heiden, Léon de Bruijn en Arjan van der Linden. Toch spelers van de latere gouden generatie onder leiding van Rob Colijn.

Na te hebben afgebouwd in lagere elftallen, werd bij Rien een kleine 25 jaar geleden de ziekte MS geconstateerd. Rien werd afgekeurd voor zijn werk, van lieverlee ging het lopen moeizamer. Laat staan voetballen. Wel was hij nog regelmatig supporter van het eerste elftal, met daarin de door hem opgeleide spelers.

Maar Rien werd steeds zwakker. Het liefst was hij thuis, bij zijn Jolande die hem volledig verzorgde. Omringd door zijn dochter Sandra en zoon Youri. Rien belandde op bed, met vlak naast hem zijn oorkonde voor 40 jaar lid van zijn en onze club.

We zagen Rien niet meer op sportpark Scalune. In 2020 ging Sherida den Toom op bezoek om hem te feliciteren met zijn 50 jaar lidmaatschap van Schelluinen. Rien was trots en genoot van de aanwezigheid van zijn boezemvriend Edwin Sprong. Mooi dat de mannen nog herinneringen hebben uitgewisseld over vervlogen tijden. Niet alleen voetbalverhalen.