Hoewel Arnold vandaag de dag niet meer zo actief is, is hij wel onze alleskunner. Zijn oudere broers Peter en Martin konden beter voetballen en haalden zelfs het eerste elftal. Arnold niet, die had andere kwaliteiten. Met zijn vriendjes Rene Sprong, John Kruis, John Post, Erik Dubbeldam was Arnold de vast keeper in de jeugd. Ook in de senioren verdedigde Arnold het doel. In stijl, hij was dan wel geen Jan van Beveren of Hans van Breukelen bij zijn favoriete PSV, maar ballen tegenhouden kon Arnold.

Daarnaast draaide hij kantinediensten en floot hij bij elke zaterdagmorgen een jeugdwedstrijdje. Ook seniorenpotjes, maar dat was niet altijd succesvol. Arnold maakte zich soms druk en dat ging het niet goed. Zijn gezondheid liet hem dan ook in de steek. Maar Arnold liet het er niet bij zitten en pakte de fluit of de vlag al weer snel ter hand. We moesten hem vaak eerder afremmen, dan aanmoedigen. Een luxe, voor een bestuur.

Ook zag Arnold met lede ogen aan dat er geen verloting was tijdens de wedstrijden van het eerste elftal. En hup, Arnold haalde een paar prijsje op en bracht zodoende weer wat geld in de kas van de voetbal. Als supporter zien we hem nog regelmatig langs de lijn en in de kantine. Fijn om z’n trouw lid binnen de club te hebben.