Kwam als bescheiden voetballer naar ons cluppie. Werd opgeleid bij Unitas op Molenvliet, maar maakte op seniorenleeftijd de overstap naar sportpark Scalune. Op advies van zijn middelbare schoolvriend en Schelluinen-inwoner Hennie Kruis, die ook Frits Buvelot en Jaap Visser zover kreeg om in het blauwwit te voetballen.

Renée begon in het tweede en kende een harde leerschool. Op het fietsje vanuit de Gildenwijk over de Langeweg naar Schelluinen. Als jongen uit de stad voelde hij zich direct thuis. Als frêle middenvelder stond hij al snel zijn mannetje. Aanvankelijk in het tweede, dat op niveau in de grote KNVB voetbalde. Niet in de onderbond, tegen boerencluppies als Noordeloos, SteDoCo, Peursum of Arkel. Nee, richting Rotterdam. Voetballen tegen Zwart Wit ’28, TOGR, SHO en TSB. Met Freek Sprong als leider en Huib Duijzer als grensrechter. Renée voetbalde met mannen als Reinier Kruis, Rien van Wijk, Arie Diephout, Arie van Heumen, Gert van Loon, Theo Sprong, Piet van Boxtel. Wim du Pon en natuurlijk zijn Gorcumse vrienden Frits en Jaap.

Zijn talenten vielen op en Renée maakte stappen. En kwam op een gegeven moment zelfs in het eerste. Niet meer de schuwe en technisch begaafde middenvelder, maar meer de robuuste bikkelaar. Op het middenveld, maar die ook graag achterin een duwtje gaf of een vlijmscherpe tackle maakte. Hij pakte zelfs kaarten.

Eenmaal op leeftijd, was Renée een leermeester voor jonkies als Leon de Bruijn, Jacco van der Heiden en Maup van Boxtel. Hij heeft de gloriejaren onder Rob Colijn net meegemaakt en heeft zijn sporen meer dan verdiend op het veld. Ook aan de bestuurstafel, waar hij twee jaar wedstrijdsecretaris is geweest. Niet echt zijn ding, maar Renée heeft het in ieder geval gedaan. Hij bleef gelukkig wel voetballen, bouwde af in lagere elftallen en werd van lieverlee weer de mooie technische voetballer. De laatste jaren zien we hem minder op het veld, maar mogelijk vanavond nog wel.